Rond 2000 werd Pim Stallmann gegrepen door de Argentijnse tango. Dit werd ook al snel het onderwerp van zijn schilderijen met vooral hun dansleraren als model.
Eerst schilderde hij met acryl in een soort surrealistische stijl, maar in de jaren daarop werden elementen als grisailles, hout- en marmerimitaties en andere gemengde technieken toegepast. Door de jaren ontstonden series van tango in combinatie met Art Deco, Delfts blauw en Chinese vazen. In 2013 legt hij de kwast neer en begint met digitaal schilderen. Dit leidt tot nieuwe series waarbij deels oude thema’s worden gebruikt. De nieuwste ontwikkeling is de combinatie van digitale prints op canvas met een zelfgenaaide omranding van textiel. Series van rolschilderijen” zien zo het licht.
Biografie